Vrijdag ging het jaarlijkse Krekeltornooi door in Tielt.
Voor het eerst in jaren zagen we een betrekkelijk lage opkomst van spelers uit
Aalter. Enkel Zorik en ikzelf (Sarah) verdedigden onze clubkleuren. Van Zorik
ken ik enkel het eindresultaat (we speelden nooit in elkaars buurt), dus dit
verslagje gaat vooral over mijn eigen tornooi.
Het Krekeltornooi is speciaal, in die zin dat spelers met
een hogere rating een tijdshandicap krijgen. Daardoor zijn de partijen vanaf de
eerste ronde al spannend – het grote elo-verschil dat typisch is voor zo’n
eerste ronde, zorgt er namelijk ook voor dat veel spelers het al meteen met het
minimum van de tijd moeten doen (5 minuten, tegen 25 minuten voor de
tegenstander). Ikzelf speelde ook op dit tempo, en ik voelde al in de eerste
ronde de stress die dit met zich meebrengt: hoewel het spel op het bord vrij
snel beslecht was, had ik op het einde toch nog minder dan een minuut over om
het punt ook werkelijk binnen te halen.
De tweede ronde, opnieuw met 5 minuten op de klok, ging vlot,
waardoor ik de derde ronde voor het eerst degene was die met een tijdsvoordeel
mocht spelen (19 minuten tegen 11 minuten). Tegen mijn geroutineerde
tegenstander bleek dit voordeel echter niet genoeg.
Ronde 4 won ik opnieuw zonder al te veel moeite, waardoor
ronde 5 beslissend zou worden voor de prijs van eerste dame. Ik stond namelijk
gedeeld eerste dame op dat moment, maar in scheidingspunten stond ik voor de
laatste ronde al achter. Het was dus hopen op verlies van mijn concurrente. En
zelf zou ik alles uit de kast moeten halen om te winnen natuurlijk – ik had
opnieuw meer tijd dan mijn tegenstander, en beetje bij beetje werd de situatie
op het bord voor hem uitzichtlozer. 4/5 dus, en uitzicht op een mooie
eindplaats. Helaas had ook de andere dame, Annelies Cuvelier, haar laatste
partij gewonnen, en de scheidingspunten bleven in haar voordeel spelen. Geen
prijs dus, maar wel een goed gevoel, want na mijn slechte tornooi in
Griekenland was ik eigenlijk met weinig zelfvertrouwen naar Tielt afgezakt.
In de eindstand vinden we Zorik één plaatsje hoger dan ik
(op plaats 12). Opvallend is dat onze scheidingspunten exact hetzelfde zijn, en
dat onze plaats door lottrekking bepaald werd.
Het tornooi werd gewonnen door Adrian Roos, onze nieuwe
lesgever voor stap 4+. In de blitzwedstrijd om de eerste plaats haalde hij het
van mede-winnaar Emile Boucquet. Proficiat!